Adidas Gazelle a subkultury

Spójrzmy na to, jak różne grupy kulturowe pomogły wrzucić kultowego sneakersa Adidas Gazelle w główny nurt.

Jeśli świat kicksów posiada tajemniczą fontannę młodości, to model Adidas Gazelle prawdopodobnie ma już niezłego kaca! Wydany po raz pierwszy wydany w 1966 roku model jest tym, od którego po raz pierwszy zaczęto nosić i traktować buty treningowe jako buty lifestyle’owe. Ta zaskakująca zmiana jego pierwotnej funkcjonalności sprawiło, że model Gazelle stał się ikoniczną sylwetką, pojawiającą się co dekadę i docierającą do niemal każdej ważniejszej subkultury. Wszystko po to, by stać się prawdziwie ponadczasową ikoną.

Przyjrzyjmy się, dokąd Gazelle zagalopowały i komu szczerze przypasowały na przestrzeni lat!

Po fenomenalnym sukcesie modelu Adidas Stan Smith, marka adidas stara się ożywić Adidas Gazelle jako kolejny bestseller retro. Cóż - to wydaje się wielce prawdopodobne, biorąc pod uwagę prosty, ale charakterystyczny design tej tenisówki. Jej minimalny kształt i niewymagająca sylwetka bez wątpienia pozwoliły na dotarcie do tak wielu różnych grup społecznych i kulturowych, które z reguły totalnie nie są ze sobą powiązane. Jednak w tym subkulturowym świecie ważne jest to, aby zauważyć, że w ciągu ostatniego półwiecza rozbieżne ruchy młodzieżowe zbudowały się na ulicznych butach sportowych adidas zgarniając w swoje szeregi znane osobistości. Gazelle nosił zatem niemal każdy zbuntowany nastolatek, nie wyłączając Boba Marleya czy lidera Oasis, Noela Gallaghera. Poniżej podsumowujemy pięć najbardziej znanych grup subkulturowych, aby przypomnieć sobie, jaki fenomen stoi za modelem Adidas Gazelle.

Reggae

Jako twarz ruchu reggae i rasta Bob Marley jest bez wątpienia znany ze swojej muzyki i filozofii „One Love”. Jego twarz i sylwetka są natychmiast rozpoznawane na całym świecie i tak samo jak czapka z kolorowej włóczki jest nieodłączną częścią jego stroju, tak też dresy adidasa i para butów Gazelle na nogach. Marley po raz pierwszy stał się prawdopodobnie fanem tego modelu przez model jasnożółtej siostry bliźniaczki butów Gazelle – Adidas Mexicana. Ta sylwetka została wydana w oczekiwaniu na Igrzyska Olimpijskie w Meksyku w 1968 roku. Tym samym Bob Marley, zapalony fan piłki nożnej, nosił buty Gazelle zarówno na boisku, jak i poza nim tworząc tym samym styl, który przejęli jego współcześni reggae-fani i który został przekazany jego wnukom. Wśród nich wyróżnia się zwłaszcza Selah Marley, która nosiła jedną parę Gazelle w ostatnim „Style Tribes” – kampanii dla adidas Originals.

Terrace Casuals

Jest to prawdopodobnie najsilniej związana z modelem adidas Gazelle subkultura. Terrace Casuals to młodzież żyjąca w czasach Margaret Tchatcher i erze lat 80-tych w Wielkiej Brytanii. Grupa ta wyrosła z kultury piłki nożnej dominującej w ośrodkach miejskich w kraju. I podczas gdy jej ubranie casualowe pozostało wierne markom najwyższej jakości odzieży sportowej kontynentalnej, takim jak C.P. Firma, Lacoste czy Fred Perry, to aby odróżnić się od mniej uprzywilejowanych chuliganów piłkarskich nosiła ona buty adidas Gazelle. Buty te były dla grupy Terrace Casuals pewnym okrzykiem, wokół którego gromadzili się młodzi chłopcy.

Naturalnie, biorąc pod uwagę reputację buta do gry w piłkę nożną, model Gazelle idealnie do nich pasował, stając się czymś w rodzaju symbolu statusu. Gary Aspden, konsultant firmy adidas, powiedział kiedyś, że buty takie jak Monaco, Madera i Samoa nazywano adidasami Gazelle zwykłego człowieka, ponieważ miały zamszowe cholewki i były tańsze. Tymczasem Adidas Gazelle były butem, którego wszyscy chcieli mieć. Cóż - biorąc pod uwagę silne odrodzenie mody casualowej w świecie mody męskiej, reintrodukcja adidas Gazelle wydaje się być przynajmniej skazana na sukces wśród grup zbliżonych do Terrace Casuals.

Hip-hop

Podczas gdy wiele osób robiło wiele, by pomóc w rozpowszechnianiu modelu adidas Gazelle w całej Wielkiej Brytanii, nie było o tych butach aż tak głośno, aż do pojawienia się legend hip-hopu Run-D.M.C.. To ich styl zainspirował wielu do połączenia mody street i odzieży sportowej. Rzeczywiście, ich utwór „My Adidas” z pewnością był początkiem tej nieodwołalnej zmiany, kiedy wystąpili przed tłumem w Madison Square Garden podczas trasy Raising Hell w 1986 roku, błagając dziesiątki tysięcy fanów o uniesienie ich butów adidas nad głowy. W efekcie marka adidas odpowiedziała zespołowi i odwdzięczyła się niejako w naturze wielomilionową umową i swoją pierwszą współpracą z nie-sportowcami. Wszystko odbyło się pod postacią limitowanej edycji butów Adidas Superstar, które dotarły tym razem do zupełnie nowej publiczności. Tymczasem zespół muzyczny Run-D.M.C. otworzył drzwi także dla innych marek hip-hopowych, które zaczęły za nimi podążać.

Wraz z nadejściem lat 90-tych
model adidas Gazelle został mistrzem i obiektem kultu w tej subkulturze.
Wszystko dzięki zespołowi Beastie Boys, których oczarowały retro-europejskie
korzenie i styl. Tym samym - podobnie jak popularność hip-hopu w Europie -
wzrosła popularność pokrewnych sylwetek butów adidas, takich jak adidas
Superstar i adidas Campus.
Ponieważ jednak te sneakersy
uważano za niszowe w Europie jak i poza nią, niewielka grupa hip-hopowych fanów
po drugiej stronie oceanu musiała radzić sobie z powszechnie dostępnymi kicksami,
a model Gazelle pięknie wypełnił tę lukę. Tak więc podobnie subkultura b-boy’ów
zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Wielkiej Brytanii włączyła buty Gazelle
do swoich stylizacji, a postacie takie jak Ken Swift z Rock Steady Crew i
angielska załoga Broken Glass przyjęli ten projekt z niemniejszym zapałem.

Grunge

Lata 90. są powszechnie uważane za złotą erę modelu adidas Gazelle, a wraz z ich ciepłym przyjęciem przez hip-hop, buty te znalazły także kolejny dom w subkulturze grunge. Kate Moss była niewątpliwie dziewczyną z plakatu nosząc buty Gazelle w stylu grunge. Modelka często wybierała te kicksy do swoich stylizacji, w których często łączyła te minimalistyczne kicksy z chłopięcymi oversizowymi płaszczami. Archiwalne zdjęcia nastoletniej Kate w prostej czarnej spódniczce, bezczelnie gryzącej paznokcie i ze skrzyżowanymi nogami, siedzącej na sofie w bordowej parze butów Gazelle powróciły wiele lat później w ramach kampanii adidasa „Pamiętaj o przyszłości” jako pierwszy krok na drodze do ponownego wprowadzenia tego klasyka do obecnej kolekcji butów streetwearowych.

Ten sam odcień kasztanowych butów adidas odnalazł swoją drogę do kolejnego filaru grunge'u z lat 90., mianowicie przełomowego dzieła Danny'ego Boyle'a o tytule Trainspotting. Wszyscy pamiętamy Ewana McGregora, który otwiera kultowy film ukazując edynburską Princes Street w trójpaskowych tenisówkach. To na zawsze ulokowało model Gazelle w umysłach anarchistów i nihilistów jako obuwie z wyboru dla tych, którzy nie chcą przyjąć panujących ogólnie zasad. Tym samym szykowny styl grunge stał się definitywną modą panującą przez większość lat 90.-tych. Takim właśnie sposobem buty adidas Gazelle znalazły się w centrum uwagi wielu osób.

Britpop

Na przeciwległym końcu muzyki lat 90. znalazło się zjawisko Britpop, które było reakcją na wyraźne neoliberalne programy rządowe. Britpop wyróżniał się tym, że w przeciwieństwie do często użalającego się nad sobą ruchu grunge, stawiał na uśmiech i radość, jednak zwolennicy Britpop nie byli zwolnieni z noszenia butów adidas Gazelle, a przedstawiciele gatunku, tacy jak Stone Roses, Blur i Supergrass sprawili, że sneakersy te były główną częścią ich występów na scenie, podobnie jak gitary elektryczne Union Jack. Na popularność modelu wpłynął też przede wszystkim frontman Oasis, Noel Gallagher, który stał się najważniejszym przedstawicielem Britpop w butach Gazelle. Jak sam wspominał, kiedy porzucił narkotyki, musiał mieć obsesję na punkcie czegoś nowego, a nie gustował w samochodach, w biżuterii i tym podobnych rzeczach. Co zrobił? Miał mnóstwo gitar, więc wyruszył na poszukiwanie kolekcjonerów butów adidas. Ciekawe hobby, jednak i tak dziękujemy!